Zastavení č. 7 Bažantnice

Zastavení č. 7 Bažantice 

Život lesa Bažantnice. Listnaté lesy jsou stejně jako jiná společenstva formována prostředím, ve kterém rostou. Cesta, po které vede naučná stezka, odděluje dvě taková prostředí. Na svazích je relativně tenká vrstva půdy, která je často promísená s úlomky usazených hornin z podloží. V těchto polohách Babiččina údolí rostou suťové lesy, které v méně strmých místech přecházejí do dubohabřin. Do nivy snesla voda hlubší a úrodnější půdy. Na nich roste lužní les závislý na snadno dostupné spodní vodě.

            Stromové patro suťového lesa tvoří javor klen, lípa srdčitá, jasan ztepilý s příměsí člověkem vysazeného smrku ztepilého. V keřovém patře roste bez černý, brslen evropský, srstka angrešt. V lužním lese převažují jasan ztepilý a dub letní, přimíšeny jsou olše lepkavá, javor klen a lípa srdčitá. V keřovém patře je nejčastější střemcha obecná. Dutiny starých, rozsochatých stromů spolu s hustou spletí keřů v podrostu poskytují hojnost potravy a úkrytů různým druhům ptáků.

            Hnízdí zde většina druhů našich sýkor, nejhojněji koňadra a modřinka. Vysoko v korunách poletují lejsci šedí i nápadně žlutočerně zbarvená žluva hajní. Na kmenech stromů se hbitě pohybuje hlučný brhlík lesní i nenápadný šoupálek dlouhoprstý a krátkoprstý. Každou vhodnou dutinu časně z jara obsadí špaček obecný.

            V keřích žijí pěnice černohlavá a slavíková nebo drobní, zelenavě zbarvení budníčci, červenka obecná, na okrajích lesa je častá pěnkava obecná a dlask tlustozobý. Řadu pěstounů pro své potomstvo nachází i hojná kukačka obecná. Ze šplhavců žije v listnatém lese žluna zelená i šedá, strakapoud velký, malý i prostřední, ze sov hnízdí v dutinách stromů puštík obecný.

Przystanek nr 7 Bażanciarnia

Życie lasu Bażanciarnia. Lasy liściaste, podobnie jak inne biocenozy, kształtowane są przez środowisko, w którym rosną. Droga, wzdłuż której prowadzi ścieżka dydaktyczna, rozdziela dwie takie biocenozy. Na stokach występuje stosunkowo cienka warstwa gleby, która często jest przemieszana z fragmentami osadowych skał podłoża. W tych partiach Doliny Babuni rosną lasy urwiskowe, które w mniej stromych miejscach przechodzą w grądy. Woda naniosła na rozlewiska głębsze i bardziej żyzne gleby. Rośnie na nich las łęgowy uzależniony od łatwo dostępnych wód gruntowych. Piętro drzew lasu urwiskowego tworzą takie gatunki, jak klon jawor, lipa drobnolistna, jesion wyniosły oraz wysadzony przez człowieka świerk pospolity. W piętrze krzewów znaleźć można bez czarny, trzmielinę pospolitą czy porzeczkę agrest. W lesie łęgowym rośnie przeważnie jesion wyniosły, dąb szypułkowy, występują tu również olsza czarna, klon jawor czy lipa drobnolistna. W piętrze krzewów najczęściej występuje czeremcha zwyczajna. Dziuple starych, rosochatych drzew wraz z gęstą plątaniną krzewów w runie leśnym obfitują w pożywienie i oferują schronienie dla różnych gatunków ptaków.

Gniazduje tu większość gatunków naszych sikorek, przede wszystkim bogatka i modraszka. Wysoko w koronach drzew spotkać można muchołówkę szarą czy wyrazistą wilgę zwyczajną. Po pniach drzew zwinnie poruszają się hałaśliwy kowalik zwyczajny, pełzacz zwyczajny czy pełzacz ogrodowy. Wczesną wiosną wszystkie dobre dziuple zajmowane są przez szpaki zwyczajne. W krzewach żyją takie gatunki, jak kapturka czy gajówka, a także niewielki, zielonkawo umaszczone świstunki, rudzik, a na skraju lasu również zięba zwyczajna czy grubodziób zwyczajny. Obficie występująca kukułka zwyczajna również znajduje tu wielu przybranych rodziców dla swojego potomstwa. Z rzędu dzięciołowych w lasach liściastych spotkać można np. dzięcioła zielonego i zielonosiwego, dzięcioła dużego i średniego oraz dzięciołka, zaś niektóre dziuple drzew zamieszkuje puszczyk zwyczajny.