Zastavení č. 23 Stromy a rostliny

Stromy a rostliny 

Větší část národní přírodní památky (NPP) Babiččino údolí pokrývají smrkové lesy. Místy jsou v nich přimíšeny modřín evropský, borovice vejmutovka a listnaté druhy dřevin. Ze zbytků přirozených porostů je možno usuzovat, že na stráních údolí převládala svahová lesní společenstva lipových javořin, dubové habřiny a květnaté nebo kyselé bučiny. Na svazích v jižní části národní přírodní památky se dosud zachovaly dubohabrové háje a v lužních polohách druhově málo přeměněné doubravy. Vedle dubu letního se v nich ve velké míře uplatňuje jasan ztepilý. 

 Naučná stezka prochází v těchto místech horní částí dvou původních lesních společenstev na svahových jílovitohlinitých uloženinách. První z nich, lipová javořina, se rozkládá na západním svahu ve výšce 300–360 m n. m. Za křižovatkou značených turistických cest pokračuje pěšina vlhčí jasanovou javořinou na příkrých stráních nad řekou v okolí rýzmburského altánu v nadmořské výšce 300–340 m n. m. 

Ve stromovém patře lipové javořiny roste lípa velkolistá, buk lesní, javor klen, přimíšen je jilm drsný a smrk ztepilý. Ve stromovém patře jasanové javořiny převládají jasan ztepilý, javor klen a jilm drsný, přimíšeny jsou javor mléč a olše lepkavá. V keřovém patře je nejvíce rozšířen bez černý. Stáří stromů je u obou společenstev 150–170 let, průměrná výška stromového patra 30 metrů. 

Vlivem pestré geologické stavby, různorodých půdních poměrů a značně členitého terénu se prolíná v Babiččině údolí drsné podhorské podnebí s teplotně mírnějším podnebím polabské roviny. Na lokality bohaté na slínovce pronikají z jihu svými nejsevernějšími výběžky teplomilné hajní a stepní druhy vápnomilné květeny: zapalice žluťuchovitá, dymnivka dutá, tolita lékařská, dobromysl obecná, řepík lékařský, šalvěj luční, růže galská, oman vrbolistý a válečka prapořitá. Více k severu, ve stinných a vlhkých roklích a na chladných zalesněných svazích při řece Úpě, se vyskytují podhorské druhy sudetské květeny, např. devětsil bílý, kokořík přeslenitý, udatna lesní, měsíčnice vytrvalá, věsenka nachová, čarovník alpský, kakost lesní, vrbina hajní a hnilák smrkový. Horské druhy, žluťuchu orlíčkolistou, kýchavici bílou Lobelovu a prhu arniku splavuje řeka Úpa z Krkonoš. 

Vlhké skály a břehy lesních porostů jsou bohaté na kapraďorosty: kapraď samec, kapraď rozložená, papratka samice, puchýřník křehký, osladič obecný, kapradina hrálovitá, plavuň pučivá a vranec jedlový. 

V Babiččině údolí roste řada rostlin chráněných, některé rostliny se zde vyskytují vzácně, jiné jsou ohroženy. Není proto dovoleno rostliny v NPP trhat, vykopávat ani jinak ničit.

Przystanek nr 23 Drzewa i rośliny

Dużą powierzchnię narodowego zabytku przyrody Dolina Babuni porastają lasy świerkowe. W lasach tych niekiedy występują również modrzew europejski, sosna wejmutka, a także różne gatunki drzew liściastych. Na podstawie pozostałości naturalnej roślinności można przypuszczać, że na zboczach doliny dominowały stokowe zbiorowiska lasów klonowo-lipowych, wiązowo-dębowych czy buczyn kwiecistych bądź kwaśnych. Na stokach w południowej części narodowego zabytku przyrody zachowały się grądy, a na terenach zalewowych w niewielkim stopniu przekształcone dąbrowy. Oprócz dębu szypułkowego często występuje tu również jesion wyniosły. W tych miejscach ścieżka dydaktyczna prowadzi przez górną część dwóch naturalnych zbiorowisk leśnych położonych na stokowych osadach iłowo-gliniastych. Pierwsze z nich, las klonowo-lipowy, rozciąga się na zachodnim zboczu na wysokości 300–360 m n.p.m. Za skrzyżowaniem oznakowanych szlaków turystycznych ścieżka prowadzi przez bardziej wilgotny las klonowo-jesionowy na stromych zboczach nad rzeką w okolicy Altany Rýzmburskiej na wysokości 300–340 m n.p.m. W piętrze liściastym lasu klonowo-lipowego rośnie lipa szerokolistna, buk zwyczajny, klon jawor, występują tu również wiąz górski i świerk pospolity. W piętrze drzew lasu klonowo-jesionowego przeważa jesion wyniosły, klon jawor i wiąz górski, występują tu również klon zwyczajny i olsza czarna. W piętrze krzewów najczęściej występuje bez czarny. W obu zbiorowiskach wiek drzew wynosi od 150 do 170 lat, zaś średnia wysokość piętra drzew to 30 metrów. Dzięki zróżnicowanej budowie geologicznej oraz warunkom glebowym, a także bardzo nierównej rzeźbie terenu surowy klimat podgórski Doliny Babuni przeplata się z bardziej umiarkowanym klimatem Niziny Połabskiej. Na tereny bogate w margle od południa przenikają najbardziej na północ wysunięte zbiorowiska ciepłolubnych gatunków leśnych i stepowych flory wapiennej: zdrojówka rutewkowata, kokorycz pusta, ciemiężyk białokwiatowy, lebiodka pospolita, rzepik pospolity, szałwia łąkowa, róża francuska, oman wierzbolistny i kłosownica pierzasta. Bardziej na północ, w cienistych i wilgotnych wąwozach oraz na chłodnych zalesionych zboczach nad rzeką Úpą, występują podgórskie gatunki flory sudeckiej, np. lepiężnik biały, kokoryczka okółkowa, parzydło leśne, miesiącznica trwała, przenęt purpurowy, czartawa drobna, bodziszek leśny, tojeść gajowa czy korzeniówka pospolita. Gatunki górskie, takie jak rutewka orlikolistna, ciemiężyca biała czy arnika górska, spływają wraz z rzeką Úpą z Karkonoszy.

Wilgotne skały i brzegi lasów obfitują w paprocie, takie jak nerecznica samcza, nerecznica szerokolistna, wietlica samicza, paprotnica krucha, paprotka zwyczajna, paprotnik ostry, widłak jałowcowaty i wroniec widlasty. W Dolinie Babuni rośnie wiele roślin chronionych, niektóre rośliny są rzadkie, zaś inne zagrożone. Dlatego też na tym obszarze niedozwolone jest zrywanie, wykopywanie czy niszczenie roślin.