Zastavení č. 20 Život v řece

Život v řece 

Úpa je se svým prameništěm ve výšce 1432 metrů nad mořem nejvýše pramenící českou řekou. V Babiččině údolí se Úpa zařezává křídovými a karbonskými sedimenty až do krystalinického podloží.

V roce 2007 byl představen projekt Čistá horní Úpa, který pozitivně ovlivní čistotu vody v řece. Koncept zahrnuje opravy stávající a zbudování nové kanalizační sítě, kterou bude doprovázet modernizace a intenzifikace čistíren odpadních vod. Napojeny budou obce Horní Maršov, Janské Lázně, Svoboda nad Úpou, Mladé Buky a Trutnov.

Úpa  přijímá v Babiččině údolí několik méně významných přítoků vytvářejících malá, ale hluboce zaříznutá boční údolí a rokle. 

Na středním toku žijí zejména lipani podhorní, kteří nepotřebují tak okysličenou vodu jako pstruzi. Dále v řece žijí kapr obecný, štika obecná, lín obecný, úhoř říční, pstruh americký duhový, vzácně i pstruh potoční, tloušť, plotice obecná a okoun říční, z drobných ryb mřenka mrarovaná a hrouzek obecný, z tzv. plevelných druhů střevle potoční, ouklej obecná a perlín ostrobřichý. 

V prvních letech po napuštění přehrady Rozkoš pronikali do řeky Úpy v době tření ve velkém množství draví okouni a štiky až k Viktorčinu splavu a nepříznivě ovlivňovali již tak nízký stav ryb v řece. Po určité době se stav dravých ryb v přehradě ustálil a jejich příliv do Úpy postupně slábne. 

Przystanek nr 20 Życie w rzece

Źródło rzeki znajduje się na poziomie 1432 m n.p.m., co sprawia, że Úpa jest najwyżej położoną czeską rzeką. W Dolinie Babuni rzeka przecina osady kredowe i karbońskie i dociera aż do krystalicznego podłoża. Na tym obszarze do Úpy wpadają niewielkie dopływy, które tworzą małe, lecz głęboko wcinające się boczne dolinki i wąwozy. W środkowym biegu żyje przede wszystkim lipień pospolity, który nie potrzebuje tak dotlenionej wody, jak pstrąg. W rzece żyje również karp, szczupak, lin, węgorz europejski, pstrąg tęczowy, niekiedy także pstrąg potokowy, kleń, płoć, okoń pospolity, spośród mniejszych gatunków na przykład śliz pospolity, kiełb pospolity, spośród tzw. „gatunków chwastowych” na przykład strzebla potokowa, ukleja pospolita czy wzdręga.

W pierwszych latach po utworzeniu zapory Rozkoš do Úpy w okresie tarła wpływało dużo drapieżnych okoni czy szczupaków, które docierały do Jazu Wikty (Viktorčin splav) i negatywnie wpływały na już i tak niewielką liczebność ryb w rzece. Po pewnym czasie liczba ryb drapieżnych w zaporze ustabilizowała się, a ich przenikanie do Úpy stopniowo maleje.